In juli spreken wij af met Jimmy. Hij kwam eind 2018 het bewind in met ruim 14.000 euro schuld, was dakloos en gestrest. Zijn leven heeft een ommezwaai gekregen. De schulden zijn bijna afgelost, hij heeft een woning en is in januari vader geworden van een dochter. Met zijn vriendin en kinderen oogt hij als een gelukkig mens. In deze aflevering vertelt Jimmy hoe hij zijn leven ervaart nu hij uit het krijt is bij zijn schuldeisers. En hoe was dit eerder? Wat zijn zijn dromen voor de toekomst? Dit is Jimmy’s verhaal over stilstaan, eigenwijs zijn maar toch in beweging komen.

We kennen elkaar sinds oktober 2018. Je kwam toen bij mij op kantoor. Kan je vertellen hoe je leven er op dat moment uitzag?

‘Waardeloos. Ik had veel stress door de schulden. En nu ben ik bijna klaar. Nog twee maanden aflossen. Het waren vooral twee ziekenhuisrekeningen en schulden bij de bank.’

De banken gingen niet akkoord met afkoop. Toen dacht ik dat we terug bij af waren.

Weet je nog wat ik heb gedaan om de schulden op te lossen?

‘De kleine schulden zijn afgelost en de hoogste schulden afgekocht. De rest is kwijtgescholden. We dachten klaar te zijn, maar er bleken nog twee bankschulden te zijn. De banken gingen niet akkoord met afkoop. Toen dacht ik dat we terug bij af waren.’

Toen je aan het werk ging was er meer aflosruimte en heb ik betalingsregelingen met de banken afgesproken. Al met al ben je binnen de drie jaar uit de schulden. Als je terugdenkt aan 2018, hoe zag je dag er toen uit?

‘Saai, ik zat de hele dag bij mijn zusje. Ik kon niets doen, was al sinds 2013 dakloos. Ik was echt down. Ik had stemmingswisselingen. De ene dag was ik vrolijk en dan was ik in één keer niet te genieten. Ik was in mezelf gekeerd of snauwde mijn zusje af zonder enige reden. Soms ging ik even naar buiten en dat was het. Ik had geen geld om dingen te doen. Twee jaar zat ik in huis bij mijn zusje en soms werkte ik op de kermis. Dan kreeg ik een caravan, eten, drinken en zakgeld. Ik werkte dan 7 dagen per week, 16 uur per dag. In 2018 had ik ook last van mijn lijf omdat ik van een balkon was gegooid.’

Mijn dag was saai, ik zat de hele dag bij mijn zusje. Ik kon niets doen, was al sinds 2013 dakloos.

‘Vorig jaar ben ik weer gaan werken, maar dat werk bleek te zwaar. Twee vingers waren helemaal doof geworden. Op een gegeven moment heb ik Humanitas om hulp gevraagd en toen raakte het in een stroomversnelling. Nu ga ik bijna weer aan het werk en ben ik gewoon gelukkig.’

Zijn er nog andere dingen die voor jou zijn veranderd sinds je in het beschermingsbewind zit?

‘Toen ik in het bewind kwam had ik net mijn legitimatiebewijs, de bijstand was toegekend, er was hulp via Humanitas. En ik ben nu met mijn vrouwtje, dochter en zoon. Het liefst gaan we samenwonen. Mijn oudste kinderen zie ik niet. Zij zijn nu 17 en 16. Ik laat ze hun eigen leven leiden, ik heb er vrede mee.’

Bij de start zei je dat je in de overleefstand stond. Hoe is dit nu?

‘Geen dag is hetzelfde. Ik ben dolgelukkig. Het is goed hoe het is. Mij maken ze niet meer gek.’

Ik was blij dat het voor mij werd opgelost. Je moet er zelf natuurlijk ook aan werken.

Wat heeft bewindvoering voor jou betekend?

‘Heel veel, vooral rust. Vanaf het begin was ik blij dat het voor mij werd opgelost. Je moet er zelf natuurlijk ook aan werken. De schulden waren het grootste probleem voor mij. Ik voel me nu stabiel.’

Hoe had je leven er uit gezien zonder bewindvoering?

Zonder bewind zat ik er nu niet zo bij. Dan had ik nog dieper in de put gezeten.’

Wat zou je tegen andere mensen willen zeggen die nu in de situatie zitten waar jij eerst in zat?

‘Zet die stap. Ik had vanaf dat moment weer geld om van te leven. Ik voel me nu vrijer dan voor het bewind. Ik heb niets te klagen. Ik heb wel mijn gedrag aan moeten passen en maak andere keuzes dan eerst. Nu pak ik meer aan. Als er iets komt lossen we het op. Eerst ging ik wachten totdat het voorbij ging. Nu niet meer.’

Waar hoop je over drie jaar te staan?

‘Samenwonend, getrouwd en gelukkig.’

---